Sunday, July 08, 2007

Χιονίζει στάχτη


"Το φθινόπωρο πέθανε
και η άνοιξη ψυχορραγεί

Το καλοκαίρι και ο χειμώνας
παλεύουν την στερνή τους πάλη

Έξω από το ρινγκ στοιχηματίζουν στο όνομα μας
οι αυτόκλητοι αρχηγοί

Ανήμποροι θεατές εμείς
κουνούμε αδιάκοπα τα χέρια

Έχουμε υποχρέωση να μισούμε,
έχουμε υποχρέωση να απολαμβάνουμε
κάθε κτύπημα στο στομάχι
έχουμε υποχρέωση να χειροκροτούμε
κάθε γερή γροθιά

Για να έχουμε μερίδιο στα λάφυρα

Αυτοί μας δίνουν το σύνθημα
και εμείς γιουχαΐζουμε στις παγερές κερκίδες

Κάθε τόσο ακούγεται το καμπανάκι

Κι άλλος γύρος τέλειωσε
οι παίκτες αιμόφυρτοι αγκομαχούν

Τι ηδονή

Κάθε τόσο ακούγεται το καμπανάκι

Σιγά -σιγά μετατρέπεται
σε ήχο πένθιμο, αργό, απόμακρο

Αύριο θα’ ναι ο τελευταίος γύρος
Αύριο θα ορμήσουν τα θηρία στην αρένα

Αύριο θα χιονίζει γκρίζα στάχτη
ανελέητα στις κερκίδες
και στα γυμνά κορμιά μας

Αύριο, το αύριο δεν θα σημαίνει τίποτε"