Μια πεταλούδα πέταξε

Μια πεταλούδα πέταξε

Για λίγο μόνο

Κάποια στιγμή

άθελα της, μας παρέσυρε

Πετάξαμε για λίγο μαζί της

Από ψηλά είδαμε κήπους πολύχρωμους

Πουλιά που κελαηδούσαν
Ποτάμια με ολοκάθαρα νερά να τρέχουν

Παιδιά να παίζουν.

Αυτός ο κόσμος είναι ο δικός μου, είπε,

μα και δικός σας

Στο δρόμο ήρθε η βροχή,

της τσαλάκωσε τα φτερά

Πόνεσε

Πόνεσε πολύ

Ποτέ δεν παραπονέθηκε

Ενώ θα έπρεπε

Μόνο συνέχιζε να πετά

Αυτός ο κόσμος έλεγε είναι ο δικός μου,

μα και δικός σας

Κάποια στιγμή

Την εγκατέλειψαν οι δυνάμεις
Έγειρε απαλά, αθόρυβα στο χώμα

Κείνη την ώρα, μια άλλη πεταλούδα, άυλη,

πέταξε από μέσα της

Για μερικές στιγμές γονατίσαμε στο φρέσκο χώμα

και την ακουμπήσαμε

Αποχαιρετώντας την,

πήραμε όση δύναμη είχε απομείνει

Ξεχείλισε η ψυχή μας

Στο δρόμο της επιστροφής,

ήταν πια νύχτα

Κοιτάξαμε κάτω,

Πολύχρωμα φώτα αναβόσβηναν γλυκά

Ακούγονταν μουσικές, τραγούδια,

φωνές παιδιών

Αντανακλούσε το φως του φεγγαριού

στο πράσινο ποτάμι,

Ο απόηχος, ταξίδευε τα λόγια της

Κτυπούσαν παιχνιδιάρικα

Στους ασπρισμένους τοίχους των σπιτιών

της πόλης των ονείρων της

Τρύπωναν στα παράθυρα

στις ανοικτές τις πόρτες

Κάθονταν σαν άσπρα περιστέρια

στα ακροκέραμα,

στα γείσα,

«Αυτός είναι ο κόσμος μου
μα και δικός σας»
«Αυτός είναι ο κόσμος μου

μα και δικός σας»

Σε λίγο θα ξημερώσει και οι κήποι θα είναι εκεί

Τα σπίτια θα είναι εκεί, τα παιδιά, τα πουλιά,

η ελπίδα,

Όλα θα είναι εκεί

Μια πεταλούδα πέταξε

για τόσο λίγο

Και μας παρέσυρε

σε κόσμο όμορφο

Το δικό της

Για την Ελένη,

που έφυγε νωρίς.