Ο Αρφός μου εν ένας καλός ήσυχος άθρωπος,
οικογενειάρχης, φτωχός μεροκαμαθκιάρης
με τρία κοπελλούθκια.
Είδα τον ένα δείλις μετά που κάμποσες ημέρες
τζιαι αφού είπαμεν τα καθημερινά, ήρτεν η
κουβέντα στο νερό που λλιανείσκει τζιαι λαλεί μου:
"Εγιώ εν τζιαι σκέφτουμαι τα πλάσματα.
Τα πλάσματα έχουν νουν, εννάβρουν τρόπο.
Σκέφτουμαι τζείνα τα πουλιά.
Ίνταλος έννα ξιδιψούν,
κόμα το καλοτζιαίριν εν εμπήκεν
Θωρώ τζειν τα σιελιόνια που εν ιβρίσκουν πηλόν να κάμουν την φουλιάν τους,
ξέρεις ίντα τα λυπούμαι; " .
Έλάλεν μου τα τζιαι επογιάλλωννεν
Που το πρωϊν ως τζιην την ώραν, εσύντηχα με πολλούς
Άλλοι ελαλούσαν μου για τα χωράφκια τους
πόσα αξίζουσιν τωρά που ακρίβωσεν η γη
( σάμπου τζιαι η γη ανήκει σε κανέναν,
εν ισπιάζουμεν πως εν εμείς που ανήκουμεν σε τζείνην )
Άλλοι για τες πισίνες τους, Ίνταλος να τες γεμώννουν
τωρά που έν έσιει νερόν
Άλλοι για τες μετοχές τους,
έννα ψηλώσουν για έννα χαμηλώσουν
Ούλλοι τους είχαν έγνοιες
Θαρκούμαι όμως πως η έγνοια του αρφού μου
Ήταν η πιο αδρωπινή
οικογενειάρχης, φτωχός μεροκαμαθκιάρης
με τρία κοπελλούθκια.
Είδα τον ένα δείλις μετά που κάμποσες ημέρες
τζιαι αφού είπαμεν τα καθημερινά, ήρτεν η
κουβέντα στο νερό που λλιανείσκει τζιαι λαλεί μου:
"Εγιώ εν τζιαι σκέφτουμαι τα πλάσματα.
Τα πλάσματα έχουν νουν, εννάβρουν τρόπο.
Σκέφτουμαι τζείνα τα πουλιά.
Ίνταλος έννα ξιδιψούν,
κόμα το καλοτζιαίριν εν εμπήκεν
Θωρώ τζειν τα σιελιόνια που εν ιβρίσκουν πηλόν να κάμουν την φουλιάν τους,
ξέρεις ίντα τα λυπούμαι; " .
Έλάλεν μου τα τζιαι επογιάλλωννεν
Που το πρωϊν ως τζιην την ώραν, εσύντηχα με πολλούς
Άλλοι ελαλούσαν μου για τα χωράφκια τους
πόσα αξίζουσιν τωρά που ακρίβωσεν η γη
( σάμπου τζιαι η γη ανήκει σε κανέναν,
εν ισπιάζουμεν πως εν εμείς που ανήκουμεν σε τζείνην )
Άλλοι για τες πισίνες τους, Ίνταλος να τες γεμώννουν
τωρά που έν έσιει νερόν
Άλλοι για τες μετοχές τους,
έννα ψηλώσουν για έννα χαμηλώσουν
Ούλλοι τους είχαν έγνοιες
Θαρκούμαι όμως πως η έγνοια του αρφού μου
Ήταν η πιο αδρωπινή
4 comments:
Κκαϊλή, σιερέτα μου τ' αδέρφι σου τζιαι πέ του ότι εγιώ μαζί με τα πουλιά εσκέφτουμουν τζιαι τα δεντρά. Γεωπόνος εν είμαι αλλά αθθυμούμαι στην προηγούμενην ανομβρία πως αρρωστήσαν τα δεντρά μεσα στες πόλεις αλλά τζιαι στα χωράφκια.
Εν μιάλη κατάρα για ούλλα τα ζωντανά Κκκαϊλή. Αμαν ακούσω κανένα να σκέφτεται μόνον ότι εννα χάσει την καλοπέρασην του πιάννουμμαι οι θκιαόλοι. Πως εκατάντησε σιόρ ο κόσμος. Εμείς νάμαστε καλά τζι' οι άλλοι ας λαόννουνται. Εν τόσο δύσκολο να καταλάβουν ότι σε ένα τόπο που υποφέρει εν μπορείς να γλυτώσεις μόνον εσύ; Τζι' αν γλυτώσεις πως θα μπορείς να θωρείς την δυστυχία γυρόν σου;
Πρέπει να πολλά καλό πλάσμαν ο αρφός σου τζιαι πολλά σοφός τυχεροί όσοι τον γνωρίζουν.
Τα μακρά κοντά ηρτασιν. Τι πρέπει να γινεί άλλον για να καταλάβουμεν ότι μπορεί η τσίππα του πολιτισμού που εδημιουργήθην τα τελευταία 6000 χρόνια μπορεί να πάει του κώ... αν συνεχίζουμεν να κρούζουμεν άνθρακες με τους σημερινούς ρυθμούς; Στο τέλος θα γινούμεν άνθρακες τζαι μείς, τζαι οι μετοχές μας να πνάσουν τα χωράφκια τζαι τα σιελιδόνια που λλόου μας (αν μείνουν).
Ώρες ώρες ντρέπομαι πολύ που αλλιώς δεν μπορώ να γράψω παρά μόνο στα "καλαμαρίστικα" και ούτε στο ελάχιστο δεν μπορώ να πιάσω αυτή τη γλώσσα την πλουμιστή την λαγαρή που τρέχει σαν το νερό στο ποταμάκι. Και αφού τα είπαν οι φίλοι τόσο καλά, άλλο τι να πω εγώ.
Έτσι κι αλλιώς πριν από όλους, τα είπε όλα ο αδερφός σου, ο αρφός σου. Νάστε καλά.
Post a Comment