Sunday, January 18, 2009

Το ποτάμι μας



Θυμάσαι τον μικρό μας φράκτη

Γράψανε πάνω «ελευθερία»
Mε αίμα

Ύστερα γράψανε «ψωμί»
με τον ιδρώτα τους

Τα χρόνια πέρασαν

Έφτιαξαν με γκράφιτι
σύμβολα περίεργα, τρομακτικά

Ύστερα κόλλησαν διαφημιστικές αφίσες

Πάνω από τις αφίσες
κάποιος έγραψε

«φοβάμαι μόνος»

Ύστερα το οικόπεδο
πουλήθηκε για ανάπτυξη

Ένα κίτρινο θηρίο μουγκρίζοντας
έριξε κάτω
τον μικρό μας φράκτη

Το φορτηγό που μετάφερε
τις παρδαλές του πέτρες
μπάζωσε άστοργα
το ποτάμι μας

Εκεί που παίζαμε πιτσιρικάδες

Τώρα δεν έχουμε χώρο αρκετό
για κανένα παιγνίδι

Ούτε χρόνο
Μας πρόδωσε πισώπλατα

Οι μασκαρεμένες πέτρες
Ποιος το περίμενε
Εκείνες

Έφραξαν μια για πάντα
Τα όνειρά μας

3 comments:

stalamatia said...

Αν και αληθινό δεν παύει να είναι απογοητευτικό.Σάμπως δεν είναι στις μέρες μας όλες οι αλήθειες απογοητευτικές?

Greekstories said...

Οπως σχολιασε και ο Ασερας η ποιηση δεν ειναι πολυ το βασικο μου στοιχειο αλλα δεν σημαινει οτι ειμαι αδιαφορος. Καλο. Μ' αρεσε. Εχει μια καβαφικη υφη...

Κουνούπι said...

όμορφο...