Tuesday, May 26, 2009

Ο πεύκος των φιλικουτουνιών



Τούτος εν ο πεύκος μου

Εφύτεψα τον που τον τζιαιρόν που επαντρέφτηκα τζιαι έκατσα μες στο σπίτι

Στην αρκήν, για κάμποσα χρόνια, ήταν έναν ψώρικον δεντρούϊν
τζιαι ενόμιζα πως εν θα άντεχεν τζιαι πως θα εξεράνισκεν

Άμαν επεράσαν καμμιάν δεκαπενταρκάν χρόνια, ο πεύκος μου,
τζιαμαί που τον εφοούμουν, επήρεν ππερεντέ τζιαι εγίνετουν θηρίον

Τα τελευταία χρόνια εν η αλήθκεια, εδράτζιασεν, εψήλωσεν τζιαι εγίνην ως τζειπάνω τζιεί δεντρόν

Έσιει θκυό τρία χρόνια ήρτασιν κάτι φιλικουτούνια τζιαι εκτίσαν την φουλιάν τους πας
τον πεύκον μου.

Παρακολουθώ τα.
Όπου τζιαν παν, όπου τζιαν γυρίζουν, στρέφουνται να τζιοιμηθούν
μες την φουλιάν τους

Εγεννήσασιν κανένα θκυο φορές τζιαι εξηπουλιάσασιν τα αυκά τους μες τζείνην την
φουλιάν

Κάποτε που το σκέφτουμαι λαλώ πως έσιει τζιαι άλλους που λαλούν τον πεύκον
«ο πεύκος μου» τζιαι πως μπορεί τζιαι να τον αγαπούν περίτου τζιαι που εμέναν

Εσκέφτηκα το πολλές φορές τζιαι είπα πουμέσα μου.

«Εγιώ έχω σπίτι. Ζιώ μέσα με την οικογένειαν μου. Ο πεύκος κάμνει μου οσσιόν μες την αυλή μου τζιαι δροσίζει μου το σπίτιν. Ίντα τα θέλω τα πολλά ».

Που τα τωρά τζιαι να πάει επήρα το απόφασην.
Εν θα λαλώ ‘Ο πεύκος μου’ έννα λαλώ ‘Ο πεύκος των φιλικουτουνιών’

Έτσι που τα θωρώ τζιαι πάσιν τζιαι έρκουνται τζιαι ακούω τα που κουρκουρίζουν
κάμνουν την καρκιάν μου να αννοίει φύλλα - φύλλα

Αν ήταν τρόπος ήταν να τους τον κοτσιανιάσω



11 comments:

stalamatia said...

Να τον σιαίρεσε τον πεύκο σου Καϊλι μου τζιαι να τον αγαπάς.Ήδη εκοτσιάνιασες τους τον.Εχω τζιαι εγιώ τον πεύκο μου μόνο που εν πολλά μακριά τζιαι σιαίρουντε τον άλλοι.Εχω του φωτογραφία πας το μπλογκ μου.Πιστεύκω σου ότι τον αγαπάς .

kkai-Lee said...

Σταλαματιά,

Μακάρι νάρτει η ώρα τζιαι να κάτσεις ξανά στο σσιος του πεύκου σου. Εσύ εν πρέπει να τους κοτσιανιάσεις τον πεύκον σου γιατί εν δικός σου τζιαι επιάσαν σου τον με τη βία.

Εν είμαι πρόσφυγας μα καταλάβω τον καμό να σε δκιώξουν που τον τόπο σου τζιαι να σου στερήσουν τζείνα που αγάπησες, υλικά τζιαι άϋλα.

Μακάρι να σβήσει ο εφιάλτης που ζιούμεν 35 χρόνια με μιαν καλή λύση για ούλλους.

Aceras Anthropophorum said...

Μπορείς να λαλείς "ο πεύκος μας". Νομίζω πους τα φιλικουτούνια δεν θα έχουν αντίρρησην

ρίτσα said...

άννοιξεν τζιαι μένα η καρκιά μου φύλλα φύλλα που το θκιάβασα τούτο...

Bananistanos said...

Θέλω τζ'εγω να φυτέψω πεύκο έξω που το σπίτι μου αλλά εκάτσαν ούλλοι πα'στα φκιά μου ότι εν να κάμουν ζημιές οι ρίζες, εν γεμώνουν οι τόποι βελόνες...τελικά μάλλον θα συμβιβαστώ με φύκο

Aceras Anthropophorum said...

Όι φοίκο να χαρείς ρε μπανανιστανέ. Άσε που τα φρουτούθκια του είναι σιειρόττερα που τες βελόνες στην ξιμαρισιά. Έβρε τίποτε το κυπριακό. Αν θέλεις αειθαλές έχει τερατσιές που δεν ξιμαρίζουν τους τόπους. Έχει τζιαι νεραντζιές που πρώτα κάμνουν τον τόπο να μουσκολοά τζιαι μετά έχεις στολίθκια τα τζιυτρόμηλα για 6 μήνες. Έσιει τζιαι τριμιθκιές. Αν θέλεις να έχει νήλιον το σιειμώνα βάλε βαβατσινιά να γινεί δεντρόν σε 3 χρόνια τζιαι να τρώς τζια βαβάτσινους, λουλλουθκιάν (ρίφκει λουλλουτούθκια όμως)... Νομίζω ότι έχει λίσταν στου επίτροπου.

kkai-Lee said...

Μπανανιστάνε έσιει δίκαιον ο Aceras. Ο φίκος εν δενδρο που εκτός που την ξιμαρισιάν που κάμνει, οι ρίζες του ταράσσουν τα ούλλα. Δε τους στη Λεωφόρο Λεμεσού στην Χώρα. Αναγκαστήκαν να αλλάξουν τες πλάκες των πεζοδρομίων.


Σιέρουμε Ρίτσα που το κείμενο μου σε έκαμε να αισθανθείς ευχάριστα.

Aceras Σίουρα δεν θα έχουν αντίρρηση τα φιλικουτούνια. Μόνον οι αθρώποι θέλουν τα ούλλα δικά του τζιαι με κοτσιάνι μάλιστα.

stalamatia said...

Μπανανίστατε ο χωρος εν δικός σου αλλά αφού εν θα βάλεις πεύκο βάλε όπως λαλεί ο Ασερας νερατζιά ή λεμονιά ή πορτοκαλιά .Εσιει τόσα όμορφα και χρήσιμα δένδρα ο τόπος μας.

Diasporos said...

Σηκώννει ποίημαν ο τίτλος σου.

Πέ μου βάλλεις τους τζιαι φαϊ των πουλιών, να τα καλοκραείς να μείνουν?

kkai-Lee said...

Διάσπορε,

Ευχαριστώ για την επίσκεψη

Έσιεις δίκαιο τωρά που το λαλείς ο τίτλος ακούεται ποιητικός.

Τα φιλικουτούνια πάσιν τζιαι έρκουνται. Νομίζω ότι έχουν λύση για το φαί τους. Όμως εν τζιεν άσσιημα να τους βάλλω κάπου κάπου λλίον φαί πας την ταρράτσα.

Ενδιαφέρον το Blog σου αλλά τζιαι η δουλειά σου.

Τζιαι εγιώ έσιει 30 χρόνια που παίζω κιθάρα τζιαι η βελτίωση μου εν μικρή. Ξέρω το, εν έχω ταλέντο αλλά ευχαριστεί με, έστω τζιαι τζείνον που παίζω.

Νομίζω οι μουσικοί γεννιούνται. Εμείς ( που έν έχουμε ταλέντο ) ότι τζιαι αν κάμουμε το επίπεδο μας θα είναι πάντα χαμηλό, χωρίς εκπλήξεις.

Diasporos said...

Κkai-lee

Να έρκεσε να τα λαλούμεν.

Αρέσκει μου η ποίηση σου πολλά, μακάρι ναν καλά ο Ακερας που σε εσυνάφερεν.

Παίζε κιθάραν, έν έσιει σημμασίαν πόσο ταλέντο έφερες μαζί σσου, έσιει σημμασίαν όπως ήδη ξέρεις να σου δημιουργά Φώς μές τη ψυσιή σσου την ώραν που παίζεις μουσική. Τζιαι 5 συχχορδίες να ξέρει κάποιος, η φωθκιά εν η ίδια.
Καμμιά φοράν εν κατάραν που έχω θαρκούμαι, να κατέχω τη μουσικήν τόσο, τζιαι να με βασαννιά σάν την ερωμένην την τατσίζισσα. Σκέφτουμαι το συχνά, τί καλά να μέν εναι η δουλειά σου η Ομορφιά, πόσον παραπάνω την απολαμβάννεις τότε...