Monday, February 15, 2010

Ωδή στην κότα

Ωδή στην κότα

( Οφειλόμενη τιμή )
( Κατάλληλον και δια χαλάρωσιν )

Ευκαριστώ σε όρνιθα
που μέρους των αδρώπων
που μας συμπαραστέκεσαι
με τον δικό σου τρόπον

Για ούλλα που μας έδωκες
τωρά σιηλιάες γρόνια
που ενΐωσες τόσες γεννιές
γονιούς παιθκιά τζιαι αγγόνια

Πρώτα που ούλλα για το αυκόν
που εγέννας καθημερινά ( φαντάζουμε με πόνον )
Ήταν το πιο γλυτζίν φαΐ
Πολλές φορές, το μόνον

Αμαν ναν εκουκκούταζες
εγέλαν το σιειλίν μας
ετρέχασιν τα σάλια μας
κουρκούραν το τζειλιήν μας

Πριχού δόντκια να φκάλουμε
ετρώαμεν το μελάτον
ύστερα ετρώαμεν το πυκτόν
τζιαι πιο ύστερα στεκάτον

Τηανιτόν πιο ύστερα
πούμαστεν κοπελλούκθια
με πατατούες αχνιστές
τζιαι με τα κολοκούθκια

Πάντα εις την αρρώστια μας
εκάμναν μας την σούππα
με τες πασιές τες κούννες σου
εγέμωννες μιαν κούππα

Τζιαι στες γιορτές που ετρώαμεν
κόμα τζιαι στα χαρτώσια
εγέμωννες τα πιάτα μας
τζιαι εκρύφκαμεν την φτώσια

Κότα, καλή μας όρνιθα
αξίζεις μεγαλεία
τζιαι ότι για σέναν εννα πω
θαρκούμαι πως εν λλία

Χόρτον ψιντρό τζιαι κλίθθαρον
τρώεις που το περβόλιν
τζιαι είσαι, ( λαλεί το τζι’ ο γιατρός )
δίχα χοληστερόλη

Τωρά που αρκοντίναμε
τζιαι εν μας φορούν οι τόποι
τζιαι αλλάξαν οι συνήθειες
τζιαι αλλάξασιν τζι’ οι τρόποι

έσιεις στα εστιατόρια
θέση απού τες λλίες
τζιαι προτιμούν σε τζιαι οι φτωσιοί
μα τζιαι οι ππαραλλλήες

Μαζί σου εγεράσαμεν
είσαι η παρηορκά μας
ποττέ σου εν επόλειψες
από την μαϊρκάν μας

Έγραψα σου τούντο ποίημαν
ούλλους τους λας εκφράζω

Συγχώρα με καλή μου όρνιθα ,

λαλώ σου το στην γλώσσα μου
αφού εν μπορώ να κράζω

Σσιυφτός επαραμέρησα
όρνιθα να περάσεις
να πάεις εις την γίστην σου
τζιαι εν νύκτα, να τζιτάσεις

Για να γεννήσεις τζιαι αύριο
το δίκροκον αυκό σου

Διατελώ μετά τιμής

Ο παρ’ ολίγον ποιητής

Παντοτινά δικός σου
Υ.Γ.

Όσες φορές τζιαν πάτησα
κότα τες τσιλλαρκές σου
σε συγχωρώ από καρκιάς
για όσα πολλά μας πρόσφερες
τζιαι για τες ομορκιές σου.


11 comments:

ρίτσα said...

:)
αριστούργημα!

stalamatia said...

Κοίτα να δεις η κότα παίνεμα !!!
Όι τίποτε άλλο αλλά αξίζει της.Μπράβο σου εν πολλά ωραίο.

Lexi_penitas said...

Μπράβο ωδή στην όρνιθα....


Πάντος πρέπει νάσιεις πολλήν αθκειάση ρε Κκαϊλή :)

Κκουλλάς said...

Ε βέβαια αξίζει της, τωρά αντιλήφτηκα το ακόμα πιο καλά.
Φίλε μου ήταν πολλά καλόν το ποίημαν σου.
Εννά αναμένω τζαι την ωδή στην τσούρα, την κουέλλα, την κατσέλλα, τον γάαρον ίσως, ελπίζω να εμπνευστείς τζαι να μας χαρίσεις τζι άλλα παρόμοια, σκέφτου μιαν τριλογίαν ας πούμε ;-)

Aceras Anthropophorum said...

Άσιλα πάει με την δευτέραν της καθαρής

Κκουλλάς said...

Το λοιπόν εξαναήρτα για να το προτείνω σαν " Ποστ της χρονιάς 2010 "
Εν δυνατή υποψηφιότητα :-)

kkai-Lee said...

@ ρίτσα, stalamatia.

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια

@ Lexi_penitas

Ευχαριστώ. Για να καταλάβεις την αθκειάση μου πολλές φορές τα δωδεκάωρα ( συνεχή ) εν που τες εύκολες μου ημέρες

@ Κκουλλά

Ε φίλε Κκουλλά, τούτα τα πράματα εν δέχουνται παραγγελίες. Αμαν εννα έρτει ήρτε σου. Ποιος ξέρει όμως, μπορεί να έρτει τζιαι για άλλα ζώα τζιαι να γίνει η τριλογία. Τιμά με η πρόταση σου στο τελευταίο ποστ σου αλλά ο διαγωνισμός έν ηταν ποττέ στη σκέψη μου. Σιέρουμαι άμαν αρέσκουν του κόσμου τζείνα που γράφω τζιαι ως τζιαμαί. Ευχαριστώ πάντως για την ευγενική σου σκέψη.

@ Aceras

Ε φίλε Aceras. Νομίζω ξέρεις το που λλόου σου. Αμαν εννα σου έρτει
άμπα να μέρα άμπα ναν νύκτα για πάσκα για ξιπάσκα.
Άμαν εννα σου έρτει Θέλει να βκει που μέσα σου.
Έτσι τζιαι γιώ ελάλου σας για κούννες της όρνιθας τζιαι για αυκά Δευτέρα τη καθαρής, αντί για ππαντζιάρκα τζιαι τερατσόμελον.

Κκουλλάς said...

Θέκκιου φίλε,
μεν παίρνεις κάθε κουβένταν στα σοβαρά, πολλά λαλώ τα για ν'αστειεύκω, σίουρα εν έσιει έτσι διαγωνισμόν, αλλά εννά ήταν καλή ιδέα...τζαι οποσδήποτε εν θέμαν έμπνευσης, αλίμονο.

kkai-Lee said...

Αγαπητέ Κκουλλά

Εν τζιαι εθύμωσα

postbabylon said...

MPRAVO!!!!!!
Teleio!

Moonlight said...

Κότα, I LOVE you. :)