πέντε πουλιά

Πέντε πουλιά πέταξαν

Πέντε πουλιά

Ο κυνηγός χάιδεψε το τόξο του και τρόχισε το βέλος του

Ο ποιητής άδραξε το μολύβι του κι’ άπλωσε το χαρτί του

Ο αετός μύρισε τα νύχια του κι ακόνισε το ράμφος του

Το παιδί πιάστηκε στα φτερά τους και πέταξε μαζί τους

Πέντε πουλιά πέταξαν

Πέντε πουλιά

Μοίρασαν σε όλους μας ελπίδες

Κι’ ύστερα χάθηκαν πέρα απ΄ τον ορίζοντα

Πήραν μαζί τους τα όνειρα μας

Παραμείναμε από τότε να κοιτάζουμε τον ουρανό ακίνητοι

Σαν σκιάχτρα αμίλητα

Προσμένοντας

Πέντε πουλιά

Να χτίσουν τις φωλιές τους

Στην αχυρένια μας καρδιά

Στην ταπεινή την όχθη

Οι παπαρούνες

οι σεμνές μαργαρίτες

οι πέτρες

το λίγο νερό

Όλα σε φόντο πράσινο

Ο Εσπερινός

Η καμπάνα που κτυπά

το ατέλειωτο παιγνίδι

ο ήχος της σιωπής

Η αναμονή της Ανάστασης

οι ψαλμωδίες ( χωρίς μικροφωνικές )

τα αθασούθκια

οι λαλλέδες

οι μπάγκαλλοι

Το ολοκάθαρο δροσερό νερό του ποταμού

η Ανάσταση

Καλό - καλό- καλό Πάσχα

( Πότε ήταν αλήθεια Χριστούγεννα ?

Ο χρόνος πετά ή μου φαίνεται )

Ο χρόνος

ο Κρόνος