Περιμένω ένα μήνυμα

Περιμένω ένα μήνυμα,

Στη διαδρομή ξέχασα τι,

Νιώθω τη σημασία του

Προσπαθώ να ερμηνεύσω τον κύκλο γύρω μου
την έλξη, τον ορίζοντα, το χάος, τη γαλήνη, το νερό

Ακαταλαβίστικες σειρές μπιτ με βομβαρδίζουν
Διαπερνούν τα κύτταρα μου

Δεν δίνουν νόημα

Στην επεξεργασία, μου βγαίνουν ήχοι ακαθόριστοι
άρρυθμοι, στριγκοί

Τα βράδια κοιτάζω τους γαλαξίες
και βυθίζομαι ακόμα πιο βαθιά ,
στο βάλτο της άγνοιας μου

Να ταιριάξω μια γωνιά μονάχα στο παζλ

Κι’ ύστερα να κοιμηθώ

Και σαν κοιμηθώ

Να με πάρει η αστρική θύελλα
σε χρόνο μηδέν

στην άλλη άκρη της αβύσσου


Μ. Κκαϊλής

28-29 Δεκεμβρίου 2006

Θα φύγω

Θα φύγω

Ο δρόμος γκρίζος
σαν μολυβιά ακανόνιστη
σε τσαλακωμένο χαρτί

Κάθε πτυχή βουνοκορφή
και πίσω της
δεν παραφυλάει η έκπληξη
μονό το προφανές

Τα δένδρα είναι μονάχα δένδρα
κι οι πιθανότητες μικρές

Κοιτάζω τα φώτα
Φυλακισμένο φως σε στρογγυλές λυχνίες
αναβοσβήνει κόκκινο πράσινο κίτρινο
και πάλι κόκκινο

Με κατευθύνει

Κι΄ όλο φεύγω
ή νομίζω πως φεύγω

Αφήνω πίσω μου ψίχουλα

Με τις γυμνές πατούσες μου
αφήνω αποτυπώματα στο άρρωστο χώμα

Θα έρθω αύριο από εδώ?

Ποιος ξέρει τι είναι το αύριο

Ποιος ξέρει αν αύριο το εδώ
θα σημαίνει ακόμα εδώ
ή αν θα μεταλλαχθεί σε εκεί?

Πόσα θα μάθω περπατώντας

Πόσα είδα με τα μάτια κλειστά

Πότε χόρτασε το βλέμμα παπαρούνες και φεγγάρια

Ποιος λέει πως φτάνει


Θα φύγω

Ο δρόμος γκρίζος
η εποχή Φθινόπωρο
η αγάπη συμβατική
οι λέξεις αποκούμπι

Το ταξίδι συνεχίζεται

Μαζεύω τους σταθμούς
φτιάχνω χρωματιστά μπουκέτα

Σας τα χαρίζω
με περίσκεψη

Μ. Κκαϊλής
26.10.2006

Αστρόσκονη

«Εσύ παίζεις
στην άλλη διάσταση
και γω λιώνω σε τούτη

Κυνηγώ μια πεταλούδα
με το τρύπιο μου δίκτυ στην Κίνα
( Έχω πάρτι απόψε
μη μου το χαλάσει πάλι )

Ένα σκουλήκι έψαχνε στο χώμα για την τρύπα του
Μια καρακάξα το έφαγε.

Τόσο απλά

Έμεινε Μαύρη και άραχνη
η τρύπα

Ένα φίλο μου τον λένε Χρόνη
Ήρθε με την μηχανή του και με πήρε πίσω

Είδα την μάνα μου έγκυο
να τραβά νερό απ΄ το πηγάδι

Κοίταξα μέσα στο πηγάδι
( άλλη μαύρη τρύπα κι’ αυτό )
Είδα άστρα και πλανήτες στο νερό του
και μένα μωρό παιδί

Είδα τους φίλους μου να παίζουν
χωρίς εμένα

Πού ήμουν πάλι?

Πήγα να μιλήσω
μα δεν είχα φωνή

Νομίζω πως πέθανα

Εγώ πέθανα
και το γιασεμί μυρίζει

Βρέχει
και το χώμα μυρίζει

Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό
δεν μπορεί να είναι αλήθεια

Τώρα όμως, ψέματα ή αλήθεια, τρέχω με το φως

Τώρα τρέχω δίπλα στο φως
με τη μηχανή

Ιδρώνουμε όλοι
νετρόνια, φωτόνια,
κι' η μηχανή

Τελικά σκουλήκια, σκουληκότρυπες, καρακάξες, μηχανές
όλοι ίδιοι είμαστε

Όλοι δέσμιοι του χάους

Μοιραίοι παίκτες
σε σικέ? παιγνίδι

Υποψήφιοι χαμένοι

Στο διάστημα

Η Αληθινή εικόνα

Σχετικά με τη συζήτηση για τον πόλεμο Ισραήλ Λιβάνου που συνεχίζεται.

Καλές οι διαπιστώσεις

Αλλά να μη ξεχνούμε την πραγματική αιτία των πολέμων που δεν είναι άλλη από τα συντήρηση και επαύξηση των συμφερόντων, οικονομικών και άλλων, των γερακιών και το πάθος τους για παντοκρατορία.

Και η καημένη η ειρήνη αποδεικνύεται και πάλι " ασύμφορη ".

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι αν
κουνούσαν το μικρό τους δακτυλάκι, αν εφάρμοζαν κάποια προγράμματα με στόχο την καθιέρωση της Ειρήνης στον πλανήτη, θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα.

Αντί αυτού προάγουν την τρομοκρατία. Τη δική τους και των άλλων.

Το ίδιο μήπως δεν ισχύει και με το περιβάλλον που καταστρέφεται.

Ποιοι δεν υπογράφουν τις συνθήκες προστασίας του και γιατί ?

Και στο τέλος -τέλος, αφού ούτε ένα σκοτωμένο, πεινασμένο, ακρωτηριασμένο, απορημένο, αθώο παιδί δεν καταφέρνει να συγκινήσει τις ψυχές αυτών που μπορούν να μιλήσουν και δεν το κάνουν, τότε που βρίσκεται η σωτηρία ?

Μήπως στον Ο.Η.Ε. που συνήθως σωπαίνει ή μιλά όταν είναι αργά ?

Μήπως στην Ευρώπη των ανενεργών και αναποτελεσματικών
( έτσι δυστυχώς αποδεικνύεται ) αρχών της ?


Ή ίσως στους Λαούς,

Ίσως μόνο σ' αυτούς αν τελικά μπορέσουν ( πίσω από τα προπετάσματα καπνού )
να δουν την αλήθεια


Πρέπει να βλέπουμε την εικόνα, έξω από αυτή,
για να την βλέπουμε ολόκληρη.

Το καλοκαίρι έρχεται

Το καλοκαίρι έρχεται ( ήρθε )

Φυγή στο γαλάζιο

Από το ένα στο άλλο νησί
από το ένα στο άλλο όνειρο ...

Χαιρετισμούς από την Κύπρο

Χαιρετισμούς από την Κύπρο.


Ανθοί ροδακινιάς, ηλιακοί θερμοσυσσωρευτές, σπίτια, νέφη, δένδρα, άνθρωποι,
Κλέβουμε φως και ζεστασιά
από τον λιόντα του ουρανού.

Ποιος μπορεί να τον αμφισβητήσει !
Είναι εκεί και μας κοιτά, από τότε που ήρθαμε.
Και όταν θα έχουμε φύγει εκείνος θα είναι εκεί .

Ποιος μπορεί να τον αμφισβητήσει !

Τον ήλιο τον ηλιάτωρα.
Τον λιόντα του ουρανού.

Test