Thursday, October 26, 2006

Θα φύγω


Θα φύγω

Ο δρόμος γκρίζος
σαν μολυβιά ακανόνιστη
σε τσαλακωμένο χαρτί

Κάθε πτυχή βουνοκορφή
και πίσω της
δεν παραφυλάει η έκπληξη
μονό το προφανές

Τα δένδρα είναι μονάχα δένδρα
κι οι πιθανότητες μικρές

Κοιτάζω τα φώτα
Φυλακισμένο φως σε στρογγυλές λυχνίες
αναβοσβήνει κόκκινο πράσινο κίτρινο
και πάλι κόκκινο

Με κατευθύνει

Κι΄ όλο φεύγω
ή νομίζω πως φεύγω

Αφήνω πίσω μου ψίχουλα

Με τις γυμνές πατούσες μου
αφήνω αποτυπώματα στο άρρωστο χώμα

Θα έρθω αύριο από εδώ?

Ποιος ξέρει τι είναι το αύριο

Ποιος ξέρει αν αύριο το εδώ
θα σημαίνει ακόμα εδώ
ή αν θα μεταλλαχθεί σε εκεί?

Πόσα θα μάθω περπατώντας

Πόσα είδα με τα μάτια κλειστά

Πότε χόρτασε το βλέμμα παπαρούνες και φεγγάρια

Ποιος λέει πως φτάνει


Θα φύγω

Ο δρόμος γκρίζος
η εποχή Φθινόπωρο
η αγάπη συμβατική
οι λέξεις αποκούμπι

Το ταξίδι συνεχίζεται

Μαζεύω τους σταθμούς
φτιάχνω χρωματιστά μπουκέτα

Σας τα χαρίζω
με περίσκεψη

Μ. Κκαϊλής
26.10.2006

6 comments:

George Nikolaropoulos said...

Μακάρι να τα ξέραμε όλα, μακάρι να μπορούσαμε να φεύγουμε όποτε θέλουμε, μακάρι να ήταν όλοι τόσο ευαίσθητοι.

Το κείμενο που σου δωσε ο reactor δεν είναι τόσο σχετικό αλλά θα πάρεις μια καλή ιδέα από εναν φιλόσοφο που το πάει προς την δική σου κατεύθυνση. Αν θες κάτι πιο σχετικό με το ποιήμα σου, εδώ ειμαστε!

DreamWalker said...

Όπως έγραψε κάποτε και ο μεγάλος φιλόσοφος Τάσος Λειβαδίτης "Κι ίσως τελικά τα δέντρα να σταμάτησαν...(και να στάθηκαν) όταν κατάλαβαν το άσκοπο του δρόμου..."

kkai-Lee said...

Είπες Dr.( πιο πάνω )

"Όπως έγραψε κάποτε και ο μεγάλος φιλόσοφος Τάσος Λειβαδίτης "Κι ίσως τελικά τα δέντρα να σταμάτησαν...(και να στάθηκαν) όταν κατάλαβαν το άσκοπο του δρόμου..."

Αν είναι έτσι μεγάλε θα κρεμμάσω τις πένες και θα κάνω την κιθάρα γλάστρα ( πρώτα απ' όλα )

kkai-Lee said...

Dr
Αστειεύομαι

Είναι ώρες που ψάχνοντας τα πράγματα, περνούν από το μυαλό σου απίθανες σκέψεις, ακόμα και τέτοιες όπως του Λειβαδίτη. Όμως και τα ριζωμένα δένδρα είναι προοπτική. Κάθε κουκουνάρι
( μάππουρος )κρυβει μέσα του κίνηση
( μετακίνηση ) και νέα ζωή.

Και αν καμιά φορά τα πράγματα τα βλέπουμε μαύρα, έ, είναι που μας έρχονται ποιητικώς σε στιγμές οίστρου

Φιλικά Kκάϊ - Λι

kkai-Lee said...

Georgios said:
¨"Το κείμενο που σου δωσε ο reactor δεν είναι τόσο σχετικό αλλά θα πάρεις μια καλή ιδέα από εναν φιλόσοφο που το πάει προς την δική σου κατεύθυνση."

Αγαπητέ Γιώργο ευχαριστώ για την επίσκεψη και για τα σχόλια σου.΄Η αναφορά του reactor γίνεται για το κείμενο μου στου blog του Ν.Δ.
( doncat ) την Τετάρτη 15 Νοε και ώρα 10.47 μ.μ. στο spot "Εμένα κοίτα". Αν δεν σου κάνει κόπο διάβασε το.

Φιλικά

Κκάι - Λι

George Nikolaropoulos said...

Το έχω διαβάσει ήδη αγαπητέ και σε ευχαριστώ και για την επίσκεψή σου στο blog μου. Απλά το σχολίασα για να το συνδυάσω και με το ποιήμα σου.
Παρεπιπτόντως γράφεις πολύ καλά!

Ελπίζω να τα λέμε πιο συχνά.

Γιώργος