Εμπνευσμένο από την τελευταία ανάρτηση του φίλου Aceras anthropophorum.   

 

Τι είν' η πατρίδα μας

 

 

 

Ιωάννης Πολέμης ( 1862-1924 ): ποιητής και θεατρικός συγγραφέας από την Αθήνα

 

Τι είναι η πατρίδα μας

Τι είναι η πατρίδα μας

 

Τι είναι η πατρίδα μας; μην είν οι κάμποι;

Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;

Μην ειν΄ο ήλιος της που χρυσολάμπει;

Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;

 

Τι είν η πατρίδα μας; μην ειν τα λαμόγια;

Μην είν τα bonus των τραπεζών;
Των ηγετών μας τα κούφια λόγια

που τα πιστεύουνε στρατιές χαζών;

 

Μην είναι καθε της ρηχό ακρογυάλι

και κάθε χώρα της με τα χωριά;

κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει;

κάθε της θάλασσα κάθε στερια;

 

Μην είναι κάθε της, κοινό ρεμάλι

και κάθε αλήτης που την πουλά;

κάθε καθήκι που μας προσβάλλει,

στην οικουμένη που όλο γελά;

 

Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα

αρχαία μνημεία της χρυσή στολή;

που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα

μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;

 

Μην είναι τάχατε τα υποθηκευμένα

φυσικά αέρια πριν να αντληθούν,

Ή όσοι δουλεύουνε και εσάς και εμένα

Αντί να πάνε να """"θουν ( να αναπαυθούν )

 

Όλα πατρίδα μας κι' αυτά κι' εκείνα,

και κάτι που' χουμε μες την καρδιά

και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα  

και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!  

 

Όλα πατρίδα μας και αυτά και κείνα

και κάτι που είχαμε για τα στερνά

μας το κουρέψανε κι ήρθε η πείνα

και κράζει από μέσα μας άδεια η κοιλιά

 

( Με σεβασμό  )
( Με ιεροσυλία )

Διασκευή: Kkai Lee ( 1956 20??- ): άτσαλος αντιγραφέας που το Τάδε Χωρκό 

 

1 Δεκεμβρίου 2014

 

 

Never Forget. To Vote. - A Nazi-free Europe, feat. Rainer Höss

Europe according to a German

Το μεγάλο ερωτηματικό 

?

Ε' τελικά είμαστε η μικρόττερη χώρα με το μεγαλύττερο ερωτηματικό

της Ευρώπης ( και όχι μόνο )

ή εν μας λαμβάνουν υπόψη

ή εν μας ξέρουν

ή εν ασχολούνται μαζί μας.

Τζιαι εμείς που ενομίζαμεν ότι είμαστε το αρφάλι της γης !

Θα εμπορούσαν τουλάχιστον να εβάλλαν την φουκού αν δεν έννεν άλλο,

κανένα χαλλούμι, καμμιάν σιεφταλιά

η έστω μια μηχανή κουρέματος ( ψιλή ),

κάτι τέλος πάντων.

  

Προς φίλους, και ομοιοπαθείς 

 

 

 

Φθινοπωρινή ερώτηση 

( μεσοχείμωνα ) 

 

Τώρα που φθίνουν τα οπώρα

πως θα επιβιώσει η χώρα ?

 

Μόνο όποιος βρει την λύση

ας  μιλήσει

 

Αλλιώς ας σωπάσει

αδιάφορο κι αν σκάσει

 

Γιατί μπουχτήσαμε από λόγια

στα Μ. Μ. Ε.  και στα ιστολόγια

 

Με τα λόγια ποτέ δεν χορταίνεις

κι ούτε για λίγο καιρό ξαποσταίνεις

μήτε προς τη δόξα τραβάς

 

Μόνο άνεργος μένεις

και πεινάεις, πεινάεις πεινάς

 

Κάποτε που ήτο Έαρ

την αράζαμε με «ωχ αδελφέ»

και με «Who care (s)»

 

Κι ‘ ύστερα σαν μπήκε Θέρος

μας ετύφλωσε κι ο έρως

 

Γίναμε τζιτζίκια όλοι

με φραπέ και αραξοβόλι

 

Των εχθρών μας τα φουσάτα

τα συγχύσαμε με BRADA

 

Ήρθε και έφυγε ο τρικέφαλος λίβας

κι αναστάτωσε την άγια, τη μακαρία  τη γη μας

 

Και μια νύχτα με την ψιλή μας κουρέψαν

και ότι απόμεινε στην πάντα κι αυτό μας το κλέψαν

 

Και καήκαν τα σπαρτά μας

Επτωχεύσανε οι πόλεις  και πεινάσαν τα χωριά μας

 

Κι οϊμέ ήρθε παγωμένος σκληρός ο χειμών

και το μαύρο το σκότος στους οίκους ημών

 

Και αφού η βλακεία μας ποτέ δεν πεθαίνει

Ψιλό γαζί μας δουλεύουν ακόμα  οι ξένοι

 

Και όταν μας πάρουν και αέριο και σπίτι

θα μας μείνει μονάχα γυμνή η Αφροδίτη

 

Και στο ύπαιθρο πλέον δυστυχείς απλωμένοι  

αν δεν μας φάν τα θεριά

 

Στοίχημα ένα προς δέκα

 

θα ξανάρθει ανδρειωμένη

 

η γλυκιά λευτεριά.

Αφού ήρτεν που ήρτεν

Είπα να το μοιραστώ