Ήταν να μη γινεί το κακό

Αφιερωμένο στον φίλο Ασερά
και στην καλή του παρέα

«Ήταν να μη γινεί το κακό.
μα εγίνην

Ποττέ ξανά τα πράματα έθθα γινούν τα ίδια.

Μια λύση θέλει πολλά καλή θέληση αλλά τζιαι πρακτικές μεθόδους πάνω σε καθημερινή βάση για να γινεί πρώταπόλα δυνατή η συμβίωση.

Δυστυχώς όμως τα μυαλά τζιαι οι συνειδήσεις των ανθρώπων είναι μολυσμένα ( αμαρτίες αιώνων ή αμαρτίες γονέων παιδεύουσιν τέκνα ) τζιαι κάποιοι θέλουν τζιαι καταφέρνουν να τα διατηρούν έτσι.

Άμα βάλεις μέσα τζιαι τα οικονομικά συμφέροντα η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο σιειρόττερη.

Προσωπικά πιστεύκω τζιαι θέλω να πιστεύκω ότι οι αθρώποι, άσπροι μαύροι κότσιηνοι, ( όσο τζιαν φαίνεται ρομαντικό τζιαι ουτοπικόν ), εν έχουν τίποτε να χωρίσουν.
( Ήντα σημασίαν έσιει όμως ίνναμπου πιστεύκω εγιώ )

Έλα όμως που άμαν μείνουμε χωρίς εχθρούς νοιώθουμεν ( έτυχε σας ? ) σάννα κάτι μας λείπει.

Είμαστεν εθεισμένοι. Έχουμεν ανάγκην από εχθρούς.
Επιβεβαιώνουμε έτσι τη δύναμη, τον ανδρισμό τζιαι τον πατριωτισμό μας.

Αγαπούμεν τους "εχθρούς" μας στο τέλος γιατί έχουμεν τους απόλυτην ανάγκη. Εν όπως τους βαρβάρους του Καβάφη.

Το θέμαν είναι δηλαδή τζιαι ψυχολογικόν.

Άρα  το κυπριακόν είναι

ψυχολογικόεθνικοπατριωτικόοικονομικοιστορικοθρησκευτικοπολιτικο κλπ θέμα

τζιαι εμείς ( η γενιά μας δηλαδή, φτίμμα – γλίμμαν της προηγούμενης τζιαι φοούμε, μήτρα της επόμενης ) που καλείται να το λύσει είναι

Αδιαφοροσυμεφοντολογοσυγχισμένοψευτομαγκοφωνακλαφανατικομπουρδολόγοι κλπ

Αμα λυθεί τούτη η εξίσωση εννα λυθεί τζιαι το κυπριακόν

Τόσο απλά δηλαδή εν τα πράματα.
Ε ππις οφ κκέϊκ που λαλούν τζιαι οι Εγγλέζοι ( που παρεμπιπτόντως κάμνουν χάζι μαζί μας )