Για το Χωρκόν μου

Για το Χωρκόν μου

Θα πάω πάλε στο χωρκόν
να δω την μάντρα τζιαι να πιω
νερό που τα’ αλακάτι

Να δω τον γέρο τον βοσκό
με την μαγκούρα στο γλεπιό
αφέντη τζιαι αρκάτη

Να δω τον σιήλλο να βουρά
τα’ αρνί που επήεν πιο μακρά
που τα’ άλλον το κοπάϊ

Τζιαι το κλιαρίν να τραππηά
με φόρα τζιαι να κουτουλλά
πα σε γρονιό ριφάϊ


Θα πάω πάλε στο χωρκόν
να ρέξω που τον ποταμόν
πον το παλιό γιοφύρι

Που έζιε λαλούσιν το στισιηόν
τζιαι γιω που τον πολλή μου φόον
επήαιννα πογύριν

Ν΄ακούσω κλάμα σκορταλλού
το κράξιμον του πετεινού
την ώρα που χαράσσει

τζιαι την καμπάνα να φακκά
να αντιλαλεί στα παραρά
στους κάμπους τζιαι στα δάση

Να κάτσω μες τον καφενέ
να πιω καφέν τζιαι πουτζιαμέ
να πάω στο παναΰρι

Να προσκυνήσω εβλαβικά
τζιαι να γοράσω πορικά
ποπλίνα τζιαι κασμίρι

Την ώρα που χαράσσει η αυκή
ν’ ακούσω τον ( ΠαπάΓιωρκήν ) Παπακωσταντή
πούτουν καλοφωνάρης

να ψάλλει να καλοναρκά
τους άρτους να τους εβλοά
νάμαι τζιαι γιω γιορτάρης

Η αληθκεια ένει εμμιάλινα τζι’ ασπρίσαν τα μαλλιά μου
μ’ ανταν να πάω στο χωρκόν , γίνουμε οκτώ γρονών μωρό
τζιαι πελλετώ πως εννα δω τα συνομίλικα μου

Να παίξουμεν πρώτην ελλιά
ζίζιρον, ανδρές τζιαι ππιριλιά
λιγκρί τζιαι καμιλούϊν

Μες την αυλήν στην εκκλησιά
πουκάτω στην αρτυμαθκιά
κοντά στο κρεμμαούϊν


Η αληθκεια ένει αρκόντινα, ζουλεύκουν με εμπόροι
μ’ ανταν να πάω στο χωρκόν ξέρετε ήντα πεθιμώ ?
Ψουμίν βραστό, μαύρην ελιά,
κότσιηνο πομυλόρι

Θα πάω πάλε στο χωρκόν
να πκιω κρασί γλιτζιήν , στερκόν
να πκιώ τζιαι ζιβανίαν

Μες το ποστάνιν να απλωθώ
την νύκτα τζιαι να τζιημηθώ
με τα’ άστρα πατανίαν

Η αληθκεια ένει επρόκοψα, έχω πουντζιή βαρβάτο
μ’ αντάν να πάω στο χωρκόν, γίνουμε όπως τον βλορκόν
για στη συτζιά για στην ροφκιά
έννα με δεις πουκάτω

Να κόφκω σαν τον αλουπό
ξινοσταφίλιν με τον φόον
του άφκαρτου σκαπούλλου

τζιαι με τα μμάθκια μου κλειστά
να κρολλοούμε που μακρά
φωνές του τουρκοπούλλου


Θα πάω πάλε στο χωρκόν
τζιαι να με κάμουσιν πουρκόν
νάχω δικούς μου στόλους

πόννα πεθάνω πεθυμώ

Στο μαναστήρι να θαφτώ
στους Δώδεκα Αποστόλους

1995