Καλά Χριστούγεννα

Πάνω στο τραπέζι ( ταμπλώ του πινγκ-πονγκ ) στον καφενέ – σύλλογο, είσιεν απλωμένα διάφορα παιχνίθκια τζιαι άλλα αντικείμενα.

Μολύφκια, πέννες, κουτσακοτήρκα ( μανταλάκια ) φούσκες, ,( μπαλόνια ), αυτοκινητούθκια, κατσαμπούνες, ( ??? ) κούκλες, πισκόττα, σιοκκολάτες τζιαι διάφορα άλλα πράματα της εποχής.

Είσιεν τζιαι έναν τρενουί ( τρενάκι ) που ήταν το μεγάλο δώρο. Ομπρός ( μπροστά ) που ούλλα τα παιχνίθκια είσιεν τζιαι έναν νούμερο.

Μπροστά που το τρενούιν το νούμερο ήταν το 18.

Το τρενούιν ήταν σκουρόχρωμο, τζιαι εκινήτουν με τες παταρίες, μεγάλη υπόθεση για την τότε εποχή, τζιαι σε κάθε λλίην απόσταση εσφύραν ( ουουου – οουουου ).

Εμαγεύτηκα.

Άρκεψα τζιαι παρακάλουν τον Θεό πέρκει ( μακάρι ) να είμαι εγιώ ο τυχερός που θα το κερδίσει.

Εγοράζαν ούλλοι λαχνούς ( μισό σελίνι τον ένα ). Επκιάνναν τον λαχνόν τους που το σακκουλλούιν τζιαι οι υπεύθυνοι του συλλόγου εδειούσαν τους το δώρον που εκερδίζαν.

Εγώ ήμουν μονοδείκλητος πάνω στο τρενούιν.

Τίποτε άλλον δεν θα με έκαμνεν ευτυχισμένον.

Ετραβήσαν τον λαχνόν τους πάνω που τους μισούς τζιαι κανένας τους εν εκέρτισεν το τρενούι.

Είχα ελπίδες.

Ετράβησα τζιαι εγιώ έναν αριθμό τζιαι το θαύμα εγίνηκεν.

Ήταν το 18.

Αμέσως εγίνηκα το πρόσωπο τζείνων των Χριστουγέννων . Μα εμέναν έν με ένοιαζεν. Ήμουν ευτχισμένος που εγίνηκεν δικό μου το τρενούι.

Έφυα τζιαι επήα στο σπίτι μου τζιαι άρκεψα να παίζω. Έπαιζα, έπαιζα ώσπου τζιαι ελείψαν οι παταρίες.

Αθθυμούμαι ότι έππεσα την νύκτα στο κρεβάτι τζιαι εν ετζοιημούμουν που την αγωνία μου να ξημερώσει για να ξαναπαίξω με το τρενούιν μου, που ήταν σταθμευμένο δίπλα που το μαουλούτζιην ( μαξιλάρι ) μου.

Τόσον ακριβά ήταν τα δώρα πριν 45 χρόνια τζιαι τόσο δυσεύρετα.

Καμιάν φοράν έπρεπε να το κερδίσεις το δώρο για να το αποκτήσεις, γιατί να το γοράσεις ήταν αδύνατο.

Ήταν που τα καλά μου τα Χριστούγεννα.

Θθυμούμαι τα ακόμα με αγάπη τζιαι νοσταλγία

Εύχομαι σε ούλλους Καλά Χριστούγεννα τζιαι να αποκτήσει ο καθένας τζείνο που επιθυμεί.