Wednesday, December 03, 2014

 
Εμπνευσμένο από την τελευταία ανάρτηση του φίλου Aceras anthropophorum.   
 
Τι είν' η πατρίδα μας
 
 
 
Ιωάννης Πολέμης ( 1862-1924 ): ποιητής και θεατρικός συγγραφέας από την Αθήνα
 
Τι είναι η πατρίδα μας

Τι είναι η πατρίδα μας
 
Τι είναι η πατρίδα μας; μην είν οι κάμποι;
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην ειν΄ο ήλιος της που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;
 
Τι είν η πατρίδα μας; μην ειν τα λαμόγια;
Μην είν τα bonus των τραπεζών;
Των ηγετών μας τα κούφια λόγια
που τα πιστεύουνε στρατιές χαζών;
 
Μην είναι καθε της ρηχό ακρογυάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει;
κάθε της θάλασσα κάθε στερια;
 
Μην είναι κάθε της, κοινό ρεμάλι
και κάθε αλήτης που την πουλά;
κάθε καθήκι που μας προσβάλλει,
στην οικουμένη που όλο γελά;
 
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή;
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
 
Μην είναι τάχατε τα υποθηκευμένα
φυσικά αέρια πριν να αντληθούν,
Ή όσοι δουλεύουνε και εσάς και εμένα
Αντί να πάνε να """"θουν ( να αναπαυθούν )
 
Όλα πατρίδα μας κι' αυτά κι' εκείνα,
και κάτι που' χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα  
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!  
 
Όλα πατρίδα μας και αυτά και κείνα
και κάτι που είχαμε για τα στερνά
μας το κουρέψανε κι ήρθε η πείνα
και κράζει από μέσα μας άδεια η κοιλιά
 
( Με σεβασμό  )
( Με ιεροσυλία )

Διασκευή: Kkai Lee ( 1956 20??- ): άτσαλος αντιγραφέας που το Τάδε Χωρκό 

 
1 Δεκεμβρίου 2014
 
 

3 comments:

stalamatia said...

Πολλά καλό!!!!

astronaftis said...

Όπως πάντα εξαιρετικό. Γράφεις μόνο άμα χρειάζεται, γι αυτό.

Η απογοήτευση εν μεγάλη, κάθε μέρα κάτι ακούμε, κάτι γίνεται να μας θυμίζει το πόσο ελεηνοί είμαστε.

kkai-Lee said...

Ευχαριστώ παιδιά.
Είναι αλήθεια ότι ερχεται κάποια στιγμή ( ακούοντας και βλέποντας διάφορες καταστάσεις ), που δεν μπορείς παρά να εκφραστείς. Εμένα αυτό έρχεται συνήθως με στίχο.