Ωδή στην κότα

Ωδή στην κότα

( Οφειλόμενη τιμή )

( Κατάλληλον και δια χαλάρωσιν )

Ευκαριστώ σε όρνιθα
που μέρους των αδρώπων
που μας συμπαραστέκεσαι
με τον δικό σου τρόπον

Για ούλλα που μας έδωκες
τωρά σιηλιάες γρόνια
που ενΐωσες τόσες γεννιές
γονιούς παιθκιά τζιαι αγγόνια

Πρώτα που ούλλα για το αυκόν
που εγέννας καθημερινά ( φαντάζουμε με πόνον )
Ήταν το πιο γλυτζίν φαΐ
Πολλές φορές, το μόνον

Αμαν ναν εκουκκούταζες
εγέλαν το σιειλίν μας
ετρέχασιν τα σάλια μας
κουρκούραν το τζειλιήν μας

Πριχού δόντκια να φκάλουμε
ετρώαμεν το μελάτον
ύστερα ετρώαμεν το πυκτόν
τζιαι πιο ύστερα στεκάτον

Τηανιτόν πιο ύστερα
πούμαστεν κοπελλούκθια
με πατατούες αχνιστές
τζιαι με τα κολοκούθκια

Πάντα εις την αρρώστια μας
εκάμναν μας την σούππα
με τες πασιές τες κούννες σου
εγέμωννες μιαν κούππα

Τζιαι στες γιορτές που ετρώαμεν
κόμα τζιαι στα χαρτώσια
εγέμωννες τα πιάτα μας
τζιαι εκρύφκαμεν την φτώσια

Κότα, καλή μας όρνιθα
αξίζεις μεγαλεία
τζιαι ότι για σέναν εννα πω
θαρκούμαι πως εν λλία

Χόρτον ψιντρό τζιαι κλίθθαρον
τρώεις που το περβόλιν
τζιαι είσαι, ( λαλεί το τζι’ ο γιατρός )
δίχα χοληστερόλη

Τωρά που αρκοντίναμε
τζιαι εν μας φορούν οι τόποι
τζιαι αλλάξαν οι συνήθειες
τζιαι αλλάξασιν τζι’ οι τρόποι

έσιεις στα εστιατόρια
θέση απού τες λλίες
τζιαι προτιμούν σε τζιαι οι φτωσιοί
μα τζιαι οι ππαραλλλήες

Μαζί σου εγεράσαμεν
είσαι η παρηορκά μας
ποττέ σου εν επόλειψες
από την μαϊρκάν μας

Έγραψα σου τούντο ποίημαν
ούλλους τους λας εκφράζω

Συγχώρα με καλή μου όρνιθα ,

λαλώ σου το στην γλώσσα μου
αφού εν μπορώ να κράζω

Σσιυφτός επαραμέρησα
όρνιθα να περάσεις
να πάεις εις την γίστην σου
τζιαι εν νύκτα, να τζιτάσεις

Για να γεννήσεις τζιαι αύριο
το δίκροκον αυκό σου

Διατελώ μετά τιμής

Ο παρ’ ολίγον ποιητής

Παντοτινά δικός σου

Υ.Γ.

Όσες φορές τζιαν πάτησα
κότα τες τσιλλαρκές σου
σε συγχωρώ από καρκιάς
για όσα πολλά μας πρόσφερες
τζιαι για τες ομορκιές σου.