Wheat Field with a Lark
Vincent Van Gogh
Ο Αγωγιάτης και η πουτάνα ζωή
Παίρνει δρόμο, δρόμο αφήνει
ώσπου τον βρήκε η νύκτα
Έφαγε το τελευταίο του ξεροκόμματο,
ήπιε το στερνό του ρακί,
έβαλε το σταυρό του
κι’ αποκοιμήθηκε.
Για μαξιλάρι είχε μια πέτρα
Για στρώμα την μάνα γη.
Ήταν μια νύκτα άναστρη
Όχι σαν τις άλλες
Φύλλο δεν κουνιότανε
Ούτε σκυλιά γαβγίζανε
Ούτε η κουκουβάγια πέρασε
Ούτε αλαφροπέταξε ο Γκιώνης
Όλα ήταν πρωτόγνωρα βουβά
Εκείνη τη νύκτα δεν ονειρεύτηκε
Μέτρησε μόνο τις μέρες του
Πέρασε flashback τη ζωή του,
Χαμογέλασε
μα πιο πολύ δάκρυσε,
Φτάνει : Είπε, φτάνει
Τώρα θέλω να κοιμηθώ
στην αγκαλιά της γης
Με μια πέτρα προσκεφάλι
Μα ο καλός Θεός
ούτε κι απόψε τον άκουσε
Το πρωί ξύπνησε πάλι βήχοντας
Παίρνει δρόμο, δρόμο αφήνει
ώσπου τον βρήκε η νύκτα
Έφαγε το τελευταίο του ξεροκόμματο,
ήπιε το στερνό του ρακί,
έβαλε το σταυρό του
κι’ αποκοιμήθηκε.
Για μαξιλάρι είχε μια πέτρα
Για στρώμα την μάνα γη.
Ήταν μια νύκτα άναστρη
Όχι σαν τις άλλες
Φύλλο δεν κουνιότανε
Ούτε σκυλιά γαβγίζανε
Ούτε η κουκουβάγια πέρασε
Ούτε αλαφροπέταξε ο Γκιώνης
Όλα ήταν πρωτόγνωρα βουβά
Εκείνη τη νύκτα δεν ονειρεύτηκε
Μέτρησε μόνο τις μέρες του
Πέρασε flashback τη ζωή του,
Χαμογέλασε
μα πιο πολύ δάκρυσε,
Φτάνει : Είπε, φτάνει
Τώρα θέλω να κοιμηθώ
στην αγκαλιά της γης
Με μια πέτρα προσκεφάλι
Μα ο καλός Θεός
ούτε κι απόψε τον άκουσε
Το πρωί ξύπνησε πάλι βήχοντας
Έφτυσε κατά γης
Πουτάνα ζωή, είπε
Πάλι μου την έφερες
Και ξαναπήρε δρόμο
Πουτάνα ζωή, είπε
Πάλι μου την έφερες
Και ξαναπήρε δρόμο
Κατά το απομεσήμερο
Ένας κορυδαλλός από το διπλανό
αθέριστο χωράφι
με τις κόκκινες παπαρούνες
του σφύριξε,
Χαμογέλασε,
Πουτάνα ζωή
Είπε
Πουτάνα
1 comment:
Ο άντρας μου η γιαγιά του από τη μεριά της μάνας του ,η οποία ταλαιπωρημένη αφού την είχε εγκαταλείψει ο άντρας της με ένα παιδί στην αγκαλιά και όντας πολύ καλός άνθρωπος στάθηκε και μάνα και πατέρας στη πεθερά μου και εκείνα τα χρόνια με κατοχή ήταν πολύ δύσκολα,όταν ζοριζόταν έλεγε την εξής φράση (ας όψετε η πουτάνα η ανέχεια).Τη θυμήθηκα όταν σε διάβασα.
Post a Comment