Προς Τραμπ - Τραστ - G7 - Πολυεθνικές και άλλους

Μα δεν ακούτε ?

Μα δεν ακούτε;

Την ανεμική βροχή που κλαίει, πεντάρφανη στα διψασμένα κεραμίδια,

τα φύλλα, που σκεβρώνουν απορημένα στα άκαρπα δένδρα,

τα ρυάκια που σώπασαν, ανάμεσα στα στεγνωμένα βότσαλα,

τα ποτάμια που αργοστερεύουν, κάτω από μάταιες γέφυρες,

Τις λίμνες δεν τις ακούτε ; Που ώρα την ώρα βαλτώνουν, ξαφνιασμένες κι αμίλητες ;

Tα ψάρια που ασφυκτιούν,

τους πάγους που πέφτουν παφλάζοντας, δεν τους ακούτε ;

Μα δεν ακούτε ;

Που σώπασαν οι κορυδαλλοί και αποπροσανατολισμένοι ψάχνουν απελπισμένα τις φωλιές τους,

σε άγνωστα, στέρφα λιβάδια και σε απέραντες χωματερές ;

Δεν ακούτε ; Που τρίζουν τα κλαδιά των θάμνων ανάμεσα στις ισχνές, αδύναμες σκιές τους

Τον ταραγμένο βόμβο των μελλοθανάτων μελισσών δεν τον ακούτε ;

Μα δεν ακούτε ;

Τον αναστεναγμό της κατάκοπης μέρας

Τα παιδιά μας που έρχονται ξυπόλυτα και φοβισμένα από το μέλλον δεν τα ακούτε ;

Τα μύρια sos;

Ίσως να μην τα ακούετε.

Σας εμποδίζει φαίνεται ο ηδονικός ήχος στα νομισματοκοπεία σας 

και η βαβούρα  στα χρηματιστήρια σας

Σας εμποδίζουν φαίνεται οι μακρόσυρτες ριπές των όπλων σας στους ιδιόκτητους πολέμους σας

Γι αυτό και δεν τα ακούετε

Μ. Κκαϊλής.